Slawinski herbu Lubicz (Славинские-Кулны (Кулен) герба Любич), земяне шляхетные, Малопольша, с 15 века

Славинские герба Любич 

Выводились в Малопольше с 15 века.

Внесены в списки нобилитата:

 1) Королевства Галиции и Лондомерии (1772-1804, 1867-1918) *Königreich Galizien und Lodomerien

Slawinski h. Lubizc Ludwig Trembl.sod grodski, 1782

Slawinski h. Lubicz Antoni Trembl sod grodski 1782 

*(M. Gal Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Metryki stanowy Lwow 1857)

2) Славинские - Кулны герба Любич в Ошмянском уезде Виленской губернии и Кобринском уезде Слонимской (с 1795) / Литовской (с 1797) / Гродненской (с 1801) губернии.

Славинский - Кулень - 1 часть ДРК Гродненской губ.

Фонды:
Литовский гоударственный исторический архив, г. Вильнюс, Литва:
391/6/12 - Журнал регистрации деятельности Генеральной дворянской депутации Литовской губернии, с указанием дворян, документы которых рассматривались с февраля 1799 по декабрь 1800 (Славинские-Кулны; Ошмянский уезд)
391/6/18 - Коннотационный реестр лиц, утвержденных в дворянстве, с указанием гербов 1800 (Славинские-Кулны Любич Кобринский уезд)

Представители:
Кулен-Славинский Адам Феликсович, прапорщик, 73й пехотный Крымский полк, ранен 22.06.1916г. в сражении возле деревни Кубаевка.
Кулен-Славинский Феликс Петрович, рядовой, 13й лейб-гренадерский Эриванский полк, проживал н.п. Овсяники, Волколатская вол. Виленский у. Виленская губ., по состоянию на 11.11.1917 болен.

**Славинский Михаил Станислава сын 65 лет, жена Агафья (1761), сын Василь (1796), Иван (1800), Иосиф (1802), Павел (1807). Ревизия 1816 года; Список дворянский 1618 года августа 3 дня :казенное имение Волколат  деревни Гайдуков (Гайдуки) Волколатская волость Вилейского уезда Минской губернии живущих на землях оного имения по праву чиншевого шляхетсва  Позднее - Динабург Витебской губернии.

**Славинский Панкрат Иванович
1896 г.р., м.р.: Виленское воеводство, Поставский повят, Волколатская вол., д. Овсяники, белорус, из крестьян, образование: н/начальное крестьянин, плотник, единоличное хозяйство
прож.: Вилейская обл., Дуниловичский р-н, д. Овсяники арестован 25.05.1940 Обвинение: 72-а УК БССР - А/с агитация Приговор: ОСО, 09.07.1940 — 8 лет ИТЛ, отбыв.: Севжелдорлаг
Реабилитация: Прокуратура Витебской области, 22.12.1989 Арх.дело: УКГБ по Витебской обл. Источник: Белорусский "Мемориал"

Sławiński / Sławińscy herbu Korczak (Slepowron) (Славинские герба Корчак / Слеповрон )

Sławiński (Stawiński, Sławińscy) herbu Korczak Slwpowron


1768 - Sławiński herbu Korczak Łukasz, paroch Żurawliński na Ukrainie, podpisał manifest wniesiony do ksiąg grodzkich województwa Kijowskiego przeciw gwałtom hajdamaków cisławionego. (c) Gonty. M

Sławińscy herbu Korczak czyli Slepowron (c) Kasper Niesiecki

Sławiński herbu Sternberg (Славинские герба Штернберг)

1571 - SŁAWIŃSKI, h. Sternberg, Bartosz,  służebnik Jana Działyńskiego (1510-1583), wojewody chełmińskiego, pisarz zamku Braciańskiego. A. b. K. S. ks. p. 52. f. 425. Ист: Nieznana Szlachta Polska I Jej Herby Wiktor Wittyg 1912

**Bratian – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie, przy ujściu rzeki Wel do Drwęcy.
1466 - Drugi pokój toruński przyznał zamek Polsce, w związku z czym stał się on wówczas siedzibą starostów królewskich.
1535 – Bratian przejmuje ród Działyńskich (wykup od Jana Wieczwińskiego)
1564 – przebudowa zamku.
W XVIII wieku warownia popadła w ruinę.
W XIX wieku została ostatecznie rozebrana. (с)

Sławińscy herbu Drzewica (Славинские герба Джевица)15 в. из Славно в повете Опочно Сандомирской (14 в.), Любельского воеводства (15в) гмине Янков.

Sławińscy herbu Drzewica 

(1409-1577)

Род земянский.

Известны с 15 века. 

Наследовали в веси парафиальной Sławno, в повете Opoczno, гмине  Janków.

Helc.177 l.b.I.381 S.2/204, P.201 480 - одни с Mikulowskimi, Poplawskimi, Stokowskimi, Zajaczkowskimi, а так же h. Nalecz, l.301 M. Poj.

Так же h.Lubich, Slepowron

*Рядом с Опочно сейчас существует населенный пункт Drzewica и Slawno.  

В 13 веке из земли сандомирской выделились земля лубельска и земля луковска. (ziemia lubelska ziemia lukowska). В 14 веке из тех 3 земель возникло воеводство сандомирское. В 14 веке Опочно входило в состав kasztelanii zarnowskiej dzielnicy sandomierskiej. В 1474г. вместе с землей любельской и луковской выделено воеводство любельское. 

1. Krzepela, Jozef Rody ziemiańskie XV i XVI wieku. T. 1, Małopolskie rody ziemiańskie Krakow, Sklad Gl. Gebethner Wolff, 1928 

Słowieński, Słowiński herbu Jelita IX (Словински герба Елита одм. IX, герба частного Slowienskiego )

Herb Jelita IX
Słowieńskiego

Słowieński, Słowiński 

W zieme Sochaczewskiej

Самые ранние упоминания:  Войтех Славинский возведен в дворянское достоинство в 1582 году по рекомендации Яна Замойского, гетмана Коронного, получил регалии привилегии шляхетства для дел рыцарских, а позднее и герб.Słowieński носил перед нобилитацией фамилию Внук (Wnuk). Herb Jelita IX (или одмяна 8) odmiana Słowieński c крестом кавалерским красным. Блазон (текстовое описание): В красном поле три копья в звезду золотые - две в косой крест и третье наоборот, на них. Клейтнот - два крыла, цвета неизвестного, между которыми крест кавалерский красный. Labry czerwone, podbite złotem. Шлем с короной. (c) za Tadeuszem Gajlem Войцех Внук-Славинский был женат на Бранвицкой (Branwicke herbu Kostiesza), имел двоих сыновей - Jedrzeja и Jana. Jedrzej был женат на Anna Czechowska h. Oksza, имел 6 сыновей: Marcin, Jan, Wojciech, Franciszk, Jedrzej, Jerzeg. Jan был в законе Soc. Jesu. Jan, второй сын Войцеха, был ротмистром пехоты.

В привилее нобилитации Zygmunta III в Варшаве, 12 января 1591г. для Wojciecha Wnuka-Słowieńskiego (vel Słowińskiego), происхождением из Solca, и адоптованого через Яна Замойского к гербу Елита, с его символикой. Согласно ей, красное поле символизировало любовь, а три остроконечные золотые пики означали сердце, готовое к обороне отчизны.

1630, 1632 - Prokop c Lubkow (Łupków) СловенскийSławiński (czy też Sowiński) Sędziowie grodzcy судья гродский Judex terrae (замковый) Киевский. *Урядники повета Киевского Edward Rulikowski Opis Powiatu Kijowskiego

**Sędzia grodzki (łac. iudex castri) – urzędnik podporządkowany kasztelanowi. Zastępował kasztelana w sądzeniu. Po zjednoczeniu państwa, powstaniu urzędu starosty i wykształceniu starościńskiego sądu grodzkiego sędzia grodzki sądził w tym właśnie sądzie.Orzekał w sprawach karnych z tzw. czterech artykułów oraz w sprawach cywilnych wnoszonych do sądu grodzkiego, o ile nie był właściwy sąd ziemski. Orzekał na mocy delegowanej mu władzy przez starostę. W razie swej nieobecności wskazywał zastępcę w osobie podsędka.(c)

Род Словинских признан в дворянстве определением Витебского ДДС 23.02.1825г.. Утверждены Герольдией в 1826 году в 6 часть ДРК и 1 отделение Гербовника. Словинский Иосиф Адамов с сыновьями Иваном-Иосифом-Мельхиором и Казимиром-Кондратом-Иосифом. Дети сопричислены в 1837г.

Поколенная роспись:

Поколение 1:
1. Slowienski Wnuk h. Jelita z Solca Wojciech. Z. Branwicka h. Kostiesza

Поколение 2:

1.1. Jedrzej. Z.Anna Czechowska h. Oksza1.2. Jan

Поколение 3:

1.1.1. Marcin

1.1.2. Jan - (он ли подчаший Добржанский, Жена - Анна Локуциевская ** см. РГИА 1343-29-3933 г. Лелива ошибочно + РГИА  )?

1.1.3. Wojciech

1.1.4. Franciszek

1.1.5. Jedrzej

1.1.6. Jerzeg

Поколение 4:

1.1.1.1. Андрей (ум. до 1761), в 1747 получил привилей короля польского Августа 3 на уряд чесника Сандомирского воеводства. Имение Старый Двор.

Поколение 5: 

1.1.1.1.1. Даниил, в 1761г. учинили акт продажи им. Старый Двор совместно с братом Венедиктом.

1.1.1.1.2. Венедикт.

Поколение 6:

1.1.1.1.1.1. Адам, гражданская служба

Поколение 7: 

1.1.1.1.1.1.1 Иосиф, дворянин Динабургского уезда Витебской губ. гражданская служба, штабс-капитан. Ж1-Анна Севостьяновна Вальтер. Сын Иван. Ж2-Марта Васильевна Заролевич Арцимович. Сын Казимир.

1.1.1.1.1.1.2. Иван-Венедикт

Поколение 8:

1.1.1.1.1.1.1.1. Михаило - Адам

1.1.1.1.1.1.1.2. Иван - Иосиф - Мельхиор. Род. 06.01.1826, Прельский р-к костел, Могилевской р-к ДК. Прельский приход. 1846-Навачинский пехотный полк.

1.1.1.1.1.1.1.3. Казимир-Кондрат-Иосиф. Род. (02)19.03.1831, Прельский р-к костел.

Так же в Минском ДДС выводились Словинские герба Елита от Словинского Стефана (ум. 1721), из им. Гальнево, поручика Ейрагольского Самогитского княжества (**заметки Автора блога - есть подозрение, что дело пересекается с Славинскими г. Лелива (Стефан и сыновья Павел и Яцек по линии Павла), пытавшимися выводиться в Минском ДДС в 1837г. и причисленным к однодворцам при г. Минске. за недостаточностью доказательств)

1 поколение: Фольв. Гальнево, 1710г. вотчинное право.
1. Словинский Стефан (ум.1710), в 1700 - им. Гальнево, поручик Ейрагольский, Жмудское княжество, приход Ясвойский.

Фольв. Гальнево, 1700г.

2 поколение:
1.1. Павел Словинский, фольв. Гальнево (двор, сенокосы, земля, огороды, пруд), вотчинное, поручик Ейрагольский.
1.2. Яцек Словинский (ум. до 1762), поручик в Минском воеводстве, 21.05.1719г. уступил 1/2 фольв. Гальнево Павлу на 6 лет, проживал застенок Войцеховичи. Жена - Варвара.

Фольв. Гальнево, 1710г. вотчинное право.

3 поколение:

Фольв. Гальнево 

16.05.1762г. (06.07.1762г. выпись Суда Гродзкого Ошмянского Степан Павлов Словинский уступил двоюродным братьям Василию, Семену, и=Ивану и Петру Словинским. Двор, земля пахотная, сенокосы, лес, река, пруды, озера, крестьяне.

02.06.1770 / 09.12.1770г. Купчая крепость Гродненскому мостовничему Петру Буткевичу продано за 15 000 злотых Семеном с сыном Фомой, Иваном, Петром с сыном Иваном, Василием Словинскими.

1.1.1. Степан-Михаил (11.6.1735/1741-?), чиншевая шляхта М.Д. Пршездецкого. Гальнево, Самогитское княжество, фольв. Янов, Погорельский кат. приход, Чайковщизна Вилейского уезда.
1.2.1. Яков-Василий (20.09.1720-?), Гальнево, Самогитского, жит.при фольв. Янов Минский уезд и в Борисовском уезде так же. Сервецкая церковь, возный Мстиславского воеводства.
1.2.2. Семен, Гальнево, Самогитское княжество. Жена - Марьяна.
1.2.3. Иван, Гальнево, Самогитское княжество.
1.2.4. Петр, Гальнево, Самогитское княжество.
4 поколение:
1.1.1.1. Иван (09.04.1786), фольв. Янов, Минский уезд, Погорельский кат. приход, имеют в Игуменском уезде фольварок с крестьянами.
1.2.1.1. Станислав, фольв.Янов Минский уезд.
1.2.1.2. Венедикт-Павел (24.03.1787), фольв. Янов Минский уезд, Долматовский прих костел.
1.2.2.1. Фома (03.12.1769) чиншевая шляхта М.Д. Пршездецкого Вилейского уезда (1795г.),  Познелиовщина, Столпецкий доминиканский костел, Чайковщизна Вилейского уезда. Жена Ортюх Марьяна - Анна (1766)
1.2.3.1. Антон (27.02.1782), однодворцы Бобруйского уезда, 1816 - шляхта Бобруйского уезда при фольв. Протасевичах вл. Овсяного.
1.2.4.1. Петр-Иван, чиншевая шляхта М.Д. Пршездецкого, на чиншовой земле в застенке Войцеховичах, в близком расстоянии от Тановской слободы (1750), д.Чайковщизна Вилейского уезда. Жена - Розалия - Тересса (1764).
5 поколение:
1.2.2.1.1 Фома (07.11.1795), фольв. Пласки у шляхтича Жуковского. Дворянские списки 1816г., Познелиовщина, Столпецкий доминиканский костел.
1.2.2.1.2. Матеуш (Матвей) (21.09.1798), Дворянские списки 1816г., 2й разряда Минского уезда, фольв. Пласки Жуковского, Столпецкий доминиканский костел.
1.2.2.1.3. Викентий (07.07.1801), Дворянские списки 1816г., 2й разряд Минского уезда, Столпецкий доминиканский костел, Познелиовщина. Жена - Марциянна (Марцелия) из Дутков (Дудковских).
1.2.3.1.1. Фелициан-Юстын (17.10.1809), шляхта Бобруйского уезда 1816г. при фольв. Протасевичах вл. Овсяного.
1.2.3.1.2. Рафаил - Бартоломей (12.08.1812), однодворец, шляхта Бобруйского уезда 1816г., при фольв. Протасевичах вл. Овсяного.
1.2.3.1.3. Иван (30.12.1817)
1.2.4.1.1. Андрей - Илья, бедственное мат.положение, дв. сказки Вилейского уезда, проживают в Минском уезде (1791), земля в застенке Войцеховичи Г.Осиповича, Вилейское греко-униатское дух.благочиние Литовской г.-у. консистории (1837). Жена - Войцехович Розалия.
1.2.4.1.2. Фома - Климентий, бедственное мат.положение, дв. сказки Вилейского уезда, проживают в Минском уезде (1793), земля в застенке Войцеховичи Г.Осиповича, Вилейское греко-униатское дух.благочиние Литовской г.-у. консистории (1837). Жена - Марьяна.
1.2.4.1.3. *Николай (05.03.1800/1804), бедственное мат.положение. (подавал прошение об утверждении)
6 поколение:
1.2.2.1.3.1. Болеслав-Ипполит (22.07.1831, Молодеченский приход.костел)
1.2.2.1.3.2. Леопольд-Григорий (24.05.1834)
1.2.3.1.2.1. Василий (02.01.1837)
1.2.3.1.2.2. Фаддей (25.09.1838)
1.2.4.1.1.1. Антоний-Карл (27.11.1826) из Литавца Узденский р-к костел.
1.2.4.1.1.2. Фелициан (25.11.1828), д. Перевоз Якшицкого прихода. Жена 1 - Флорианова Анеля, правосл. Жена 2 - Шпаковская Юлия Стефановна. 
1.2.4.1.1.3. Казимир - Василий (08.01.1833) из деревни Зенькович.
1.2.4.1.2.1. Фелициан (30.10.1832)
7 поколение:
1.2.4.1.1.2.1. Антоний (21.03.1860)
1.2.4.1.1.2.2. Адам (23.02.1868 - 1958), д. Каменная, Свислочская Николаевская прав.церковь.
1.2.4.1.1.2.3. Николай (02.12.1877)
8 поколение: 
1.2.4.1.1.2.2.1. Андрей (? - 05.1984)
1.2.4.1.1.2.2.2. Владимир (1899-03.03.1931). Жена - Бурачевская Ефросинья Иосифовна (1902-29.06.1966).
1.2.4.1.1.2.2.3. Николай 
9 поколение:
1.2.4.1.1.2.2.1.1. Анатолий
1.2.4.1.1.2.2.1.2. Вениамин (1937-1989)
1.2.4.1.1.2.2.1.3. Виктор
1.2.4.1.1.2.2.2.1. Андрей (1927-2008). 
10 поколение:
**
11 поколение:
**

Ист: 1. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. 
2. РГИА Ф.1343 Оп.29 Д.3928 (СлОвинские, О сопричислении.Иван и Казимир Иосифовы Словинские. От Войцеха-Внук-Словенского. Признаны определением Витебского ДДС 25.02.1825, утверждены герольдией в 1826г. в 6 часть ДРК Витебской губ. Динабурсгский уезд, Прельский приход)
3. РГИА Ф. 1343. Оп.29. Д.4079? (1837-1841-1854-1885) Минская губ (О сопричислении. От Степана Словинского, поручика Ейрагольского княжества Жмудского/Самогитского кн-ва, им. Гальнево, сыновья Яцек и Павел. Упомин. однодворцы, чиншевая шляхта Вилейского уезда, однодворцы, шляхта Бобруйского уезда, шляхта 2 ч. Минского уезда, Игуменского уезда ??).
4. Sumariusz metryki koronnej. Księga wpisów podkanclerzego Jana Tarnowskiego. MK136 z Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie 1591. Seria nowa. Tom V Zena Zl 29-39.http://www.dig.com.pl/index.php?s=karta&id=948http://www.dig.pl/index.php?s=karta&id=778
5. Данные семейного архива Д. Альховика.

Sławiński Sławieński herbu Leliwa (Славинские герба Лелива) Wielkopolskie

Редактируется! 

Sławiński herbu Leliwa (Taf. V) vel Sławieński

С 16 века в Великой Польше и на Руси Червоной (Русское и Бэлзкое воеводство РП, Галиция). По разборах, приняли подданство прусское в 1798г. в повете Sochaczew. -> некоторые взяли herb Prus.

Sławiński h. Leliwa vel Sławieński, писались ze Sławna.

Выводятся, вероятно, из веси парафиальной Sławno, в повете  Opoczno, гмине Janków, на которой наследовали так же Славинские герба Джевица / Sławińscy herbu Drzewica и с которыми, возможно, являются одной семьей.

Так же Slawno - 1435 n. pow. pozn. (PG 1, 85v); 1462 n. par. Lubasz (ACC 42, 95). - населенный пункт Славно в повете познаньским!! в 1435 году

Только в 16 веке называют гербы части Sławieńskich – Leliwa (→ p. 3: Jan 1486-1529) i Nałęcz (→ p. 3: Michał 1546 – zm. 1605). 

15 век:

1480 pleban Jan Slawinski, Popowo, pow. gnieznski. KOŚCIÓŁ P.W. JANA CHRZCICIELA
1486 pleban Jan Sławiński (ACC 64, 14) Popowo Kościelne w pow. i diec. gnieźn. było siedzibą parafii.
1487 Jan ze Sławna Sławiński,  plebanem w Kamieniecu (9km na SE od Grodziska Wlkp) potem kan. pozn., archid. pszcz., wikariusz gen. i oficjał pozn. (SzPozn. 135) **Kamieniec (1233 or. Chamenz, 1303 or. Kamones, 1319 Kamencz, 1400 Camenecz, 1419 Kamen, 1420 Camyenecz, 1431 Camyenyecz, 1530 Kamieniewice, 1567 Kamien) 9 km na SE od Grodziska Wlkp.

**Рядом с Познанью - Пщев.
16 век: 

1505 (4 V) recepcja do kapituły na archidiakonat pszczewski tegoż Jana Sławieńskiego: po ojcu jest h. Leliwa i [po babce ojczystej] Clipye [Janina], a po matce Bylina i [po babce macierzystej] Nałęcz (CP 33, 127v) 1505 4 V – zm. 22 II 1529 Jan Sławieński wikariusz gen. i oficjał pozn. (MHP nr 234; AC 1 nr 1110; ACC 79, 226; PG 68, 66v). 1505 archid. pszcz. Jan Sławiński, który kupił sołectwo, zachodzi w sądzie sołtysa Jana, pragnąc uwolnić go od nałożonej już ekskomuniki (ACC 79, 226) **SUCHY LAS 1170! [recte: 1187] Zuchilyecz (DA lib. V-VI 94), 1218 interpol. Zuchilez (SŹ 9, 55-59), 1398 or. Suchilas (Lek. 1 nr 392), 1401 Suchilasz (KP nr 666), 1467 kop. XVII w. Suchy Las (CP 439 nr 29), 1475 Szuchilasz (PZ 20, 26v), 1498 Szuchylasz (ACC 75, 9v), 1505 Schuchylasz (ACC 79, 226), 9 km na NNW od Starego Rynku w Poznaniu, dziś w granicach miasta. 1511 Plebanem w Chojnicy (1489-1511) jest Jan Sławiński  ze Sławina. Wspominają o nim dokumenty sądowe: 1511- Jan Otuski [z Glinna] zajął pleb[anowi] Janowi Sławińskiemu 4 woły wartości 8 kop gr i pług oraz zranił jego człowieka. **Księgi Ziemskie Poznań 26, 80; Capitulum Posnaniense 224, 24; Acta capitulorum nec non iudiciorum ecclesiasticorum selecta, wyd. B. Ulanowski, t. 1-3, Kraków 1894, 1901, 1908 , 2 nr 1662

1521  tenże Jakub z K. dzierżawca Kotuszowa, Popławów i Woli [pow. opocz.], odstępując od swego pow. opocz., oświadcza, że został skwitowany z pewnej sumy przez Feliksa Sławińskiego z Woli, zapisanej mu w księgach ziemskich pow. opocz. na dobrach Kotuszow, Popławy i Wola (ZK 317 s. 204)

1528 Jan Kołacki daje Andrzejowi Sławińskiemu wieś K. i 400 zł, a otrzymuje w zamian Grab w pow. kal. (PG 16, 242v).
1548 Mikołaj Sławiński. Acta Castr. Leop.

1560-78 Michał Sławiński  kanonik Poznański . Acta Synodi Provinc. Petric. fol. 36.  [→ przyp. 22] 
1580 płatnik poboru Michał Sławiński [jako regens wsi kap. kat. pozn.]: od 6 półł., 2 zagr. (ŹD 13).

1580 (Ibidem), 1613 (Ibidem) - Przecław Sławiński dziedzic na woli Przecławowskiej.  Córki jego, Anna była za Stanisławem Stokowskim herbu Drzewica, druga Jadwiga za Stanisławem Wronikowskim
1588 (Acta Castren. Opocznen.) - Adam Sławiński.  bodaj nie ten Adam miał za sobą Konstancję Rogozińską burgrabiankę Krakowską.(Несецкий)
1587  Kasper Sławiński  podpisał ustawy zjazdu Pokrzywnickiego Const. fol.427
1591 Жалованная грамота кор. Сигизмунда III Яну Славинскому и жене его по пожизненное владение селом Редзеповцы, в пов. Барском, отобранным у детей некоего ductor tartarus. 17 июля 1591 года. ( герб Лелива под вопросом)
1598  Wacław Sławiński  tamże

17 век.
1618,1634 Stanisław Sławiński w Welkiej Polshe  ucząc się w Ingolstadzie, Bavaria, wydał assertiones de praecipuis Juris Canonici articulis, kędy w prefacji powiada, że z Gębickiemi i Krzyckiemi miał koligacją, był kanonikiem Gnieźnieńskim, Poznańskim i Łowickim (1634).

1624 Maciej Sławiński h. Leliwa wydał do druku: Wieniec małżeński nowym Oblubieńcom Maciejowi Załuskiemu i Zofii Dąbskiej in 4to Posnan, pisał w Poznaniu wiersze przygodne.pisał w Poznaniu wiersze przygodne w pierwszej połowie XVII. wieku.

1629, октября 23 Przecław Sławiński  из Славна, подписал разрешение сеймика proszowskiego  (с) Ян Цеханович. **Proszowice - место в воеводстве малопольском. (50°11′35,30″N 20°17′19,38″E 23км на северо-восток от Кракова.) 

1654 Przecław Sławiński (zm. 3 stycznia 1667 r.), pochodzący ze Sławna w Wielkopolsce komornik graniczny ksiąski i pisarz ziemski zatorski w 1654 r. wykupuje dzierżawioną wcześniej przez siebie Kleczę Górną na własność zapoczątkowując „dynastię” rządzącą opisywaną wsią przez kolejne trzysta lat.

1666 Paweł Sławiński (zm.1689) komornik graniczny Zatorski w Krakowskie, syn Przecława Sławińskiego (zm.1667). Zona - Anna. Syn Przecław (posłem Ziemi Zatorskiej na sejm elekcyjny 1696). Syn Jan.

1674 Jan Sławiński w Poznańskiem

1675 N. Sławiński kanclerz Gnieźnieński, kanonik Krakowski i Poznański

1690 С.Ляховку в 1690 подарил (Мельницкой земли, Дрогичинский уезд). Дворянин Иван Славинский сын межевого коморника Заторской земли Павла Славинского.

1696 Przecław Sławiński (zm.1732, Swinna Poręba) poseł na sejm electionis z Zatorskiego ***8я элекция по смерти короля Яна 3 Собесского 17 июня 1696 года, в мае 1696 года - 27 czerwca 1697 дата выбора нового короля. Brat Stanislaw. Na Jaroszowickiej Górze są słupki Sławińskich z herbem Leliwa.

Marianna Sławińska zakonnica u wszystkich SS. we Lwowie.

Zofia Sławieńska Jana Rokszyckiego cześnika Sieradzkiego małżonka. Andr. Trices. 1.2. epigram.

18 век:

1702 Władysław Felix Sławiński, syn Józefa Joachima 1702.
1726 Антон из СлавИна Славинский (род. ок. 1700) Стародубский Чашник Czesnik Starodubski и Товарищ Гусарской хоругви, получил в награду от короля Августа 2 в Трокском воеводстве в пожизненное владение имение Меерышки, Привилей короля 1726г. Владел в Трокском уезде родовым имением Ужуранице. Впоследствии имением этим владел сын Казимир (1730), внук Фаддей (1766, 18 октября, Доршунишский костел - ?), который его продал в 1787 году. Ж. Фаддея - Анна урожд. Разводовская. Дети - Франц Иосиф (1797), Франц-Казимир (1800), Юрий-Феликс (1810). МК Доршунишского костела. Владеют наследственным имением Гершановичи. Сыновья Фаддея внесены в 1ч ДРК Виленской губ.

Стародуб:


Ужуранице:
Užutrakis 54.6597°N 24.9438°E - 1726 - в Тракайском воеводстве. Усадьба Ужутракис была основана на полуострове между озерами Гальве и Скайсис. Со 2 половины 18 века собственность Одинца. Особняк построен с каменной часовней, остатки которой сохранились до сих пор. Во 2 п. 19 века Ужутракис перешел Осифу Тышкевичу (1830-1891), равно как и Снядынь (Павлиново) (1879-1880) Мозырского уезда.

Меерышки:

Гершановичи:


Тракайско-каунасская ветвь Славинских, отметившаяся в Ковенской, Вильнюсской, Минской и Витебской губерниях, получила сегодня внезапную связь с Брестом-Литовским и волынской ветвью, а имение Ужутракис возле Тракая, упомянутое как наследное Фаддея Славинского в 18 веке, перешедшее во второй половине 19 века к Осипу Тышкевичу после Одынца, по времени смены владельца совпадает с Снядинским имением Кеневича в Мозырском уезде, где некий Славинский межевал земли, так же отошедшее после конфискации 1863 к Осипу Тышкевичу. Надо ли говорить, что женой основателя Дорошевичско-снядинской ветви Кеневичей в конце 18 века - Нестора Кеневича была некто Одынцова.


1728 Ян Славинский получил грамоту на владение c.Ляховка Мельницкой земли, Дрогичинский уезд.

1751 Jan Sławiński (zm.1762), podstoli zatorski,17 lutego 1751 r. żeni się z Marianną Budzyńską. Jan umiera jednak już w 1762 r. w testamencie nadając żonie Mariannie Kleczę w dożywocie.Syn Stanisława a brat Józefa. Dzieci - Stanisław, Jan i Tekla (w 1776 r. wyszła za mąż za Jana Strzałkowskiego).

1775 Иван Ивана сын и Ивана же Освецимского подстолия внук Славинский взял у брата Андрея деньги за проданное имение Ковалики

1779 - Kleczę Górną przejmuje syn Jana i Marianny, Jan Nepomucen Sławiński (1745-1810), podstoli zatorski i oświęcimski.

1787 Явясь лично в присутствие Дрогичинского Гродского суда Дворянин Андрей Славинский Товарищ Коронных войск Панцирной роты сын умерших Ивана Славинского и Марьяны Скорупковой продал имение Александру Сапеге и суммой удовлетворен.



W r. 1778. Antoni Sławiński regent grodzki Inowrocławski.
Antoni pisarz ziemski Sochaczewski.
W r. 1788. Tomasz pisarz ziemski Sochaczewski.

18в Barbara Sławińska zmiarla

Славинские герба Лелива внесены в списки нобилитата Королевства Галиции и Лондомерии (1772-1918).

19 век:
1810 - jedynym właścicielem Kleczy Górnej zostaje syn Jana, Feliks Sławiński, żonaty z Katarzyną Kamińską h.Korwin. Był on także dziedzicem sąsiedniego Barwałdu Dolnego. Syn Henryk (19.kw.1807-).

1829 Henryk Sławiński (1807 - 1881) Zona z 1829 - Wiktorią ze Skalnopostu Bilińskąh.Sas3.
Siostrą Henryka była Klementyna ze Sławińskich Homolacsowa, w latach 1830-69 właścicielka Kuźnic, Zakopanego i części Tatr. Syn Przecław (ur. 9 maja 1837.
1872 Przecław Sławiński żeni się z baronówną Heleną Augusta Borowską h.Jastrzębiec1. Na przełomie XIX i XX w. Przecław Sławiński w Kleczy Górnej miał dwór, karczmę, cegielnię, 2 folwarki i 254 ha ziemi uprawnej i lasów. W 1902 r. Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną. Po jego śmierci w 1913 r., majątek odziedziczyły córki: Zofia Wysocka i Wiktoria Ogniewska.W 1934 r. siostry Zofia i Wiktoria sprzedały Kleczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic, Stefanowi Czaplickiemu, kończąc w ten sposób 300 lat rządów rodu Sławińskich.
18** Луцкие дворяне: Шимон-Александр Славинский, Иван (сын Шимона-Александра), Доминик и Викентий (дети Ивана), Октавиан Викентьевич


20 век:
1900, ноябрь na licytacji właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną i Średnią własność Franciszka Neumayera.1930 - Anna Sławińska, ur. w Warszawie, poetka

Sławiński h. LELIWA.

Maciéj, syn Teofila 1265

Władysław Antoni, s. tegoż 1266

Kleczę Górną 

wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, 320–340 m n.p.m. na skraju Beskidu Małego, na trasie Cieszyn–Kraków, stanowiąca do końca XV wieku w jedność z Kleczą Dolną. (c)

Dwór zbudowano w 2. poi. w. XIX (prace ukończono w r. 1883). Fundatorem był Przeclaw Sławiński, budową kierował majster murarski Stanisław Skolnicki. Równocześnie z dworem wzniesiono pozostałe zabudowania gospodarcze i założono park. Po śmierci P. Sławińskiego, w r. 1912, majątek odziedziczyła jedna z czterech córek Wiktoria, żona Kazimierza Ogniewskiego, prezesa sądu w Wadowicach. Po śmieci pierwszego męża Wiktoria ponownie wyszła za mąż, za Konopkę. Z pierwszego małżeństwa pozostało czworo dzieci: Helena, Jadwiga, Kacper i Kazimierz. Ten ostatni służył w Legionach, zamieszkiwał we dworze nawet po sprzedaniu go przez matkę. Według tradycji odwiedzał go tu Rydz-Śmigły i malował starą lipę rosnącą przed dworem. W r. 1934 Wiktoria Ogniewska-Konopkowa sprzedała Klęczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic - Stefanowi Czaplickiemu. Przed r. 1939 dwór stal się własnością Marii z Czaplickich Kwapniewskiej. W okresie II wojny światowej majątek przejęli Niemcy. Reforma rolna objęła należący do majątku folwark Witkówka, natomiast sam dwór i park przeszedł w ręce Władysława Ulmana, zięcia Stefana Czaplickiego. Rodzina Kwapniewskich zachowała w posiadaniu część południowo-zachodnią parku wraz ze stodołą dworską. Po śmierci Ulmana w r. 1958, dobra do niego należące przejęła Spółdzielnia Rolnicza z Inwałdu, po niej Spółdzielnia Rolnicza z Rokowa. W r. 1963 dwór wraz z parkiem zakupiła WSS „Społem" z Krakowa, wykorzystując go na cele szkoleniowe, kolonie i wczasy. W r. 1991 dwór stał się własnością prywatną. Po remoncie przystosowano go do celów mieszkalnych.

Budynek dworu usytuowany został na północnym stoku Jaroszowickiej Góry, wschodniej części wsi. Dwór jest eklektyczny, murowany z cegły, tynkowany, podpiwniczony, zbudowany na rzucie wydłużonego prostokąta z ryzalitem środkowym, dwoma bocznym ryzalitami od strony parku, wieżą prostokątną przylegającą do elewacji bocznej zachodniej i wieżyczką w narożniku południowo - zachodnim. Budynek jednokondygnacyjny, o elewacjach dłuższych 8 - osiowych. Układ wnętrz dwutraktowy. Dwór nakryty dachem czterospadowym z lukarnami w południowej połaci dachu. Wieże zwieńczone attyką.(c) http://archive.li/PtLS0#selection-753.0-753.21


Klecza Dolna

wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, 320–389 m n.p.m. na Pogórzu Wielickim oraz skraju Beskidu Małego, na trasie Cieszyn–Kraków, stanowiąca jedność do końca XV w. (c)



Pałac w Kleczy Dolnej został wzniesiony około 1850 roku na terenie istniejącego wcześniej założenia dworskiego. Wybudowany przez Duninów, pozostawał ich własnością do roku 1874. Od tego czasu do końca w. XIX właścicielem majątku i pałacu był Franciszek Neumajer. W roku 1900 właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński nabył podczas licytacji Klęczę Dolną, która była w jego rękach do roku 1913.Zachowany do dzisiaj dwór (w obszarze poprzednich), powstał dopiero na początku XX wieku z inicjatywy Przecława Sławińskiego dla jego córek, Wiktorii i Zofii. (c)  Po śmierci Sławińskiego wieś i pałac przejęła Zofia ze Sławińskich Wysocka. Po II wojnie światowej majątek został rozparcelowany, a sam pałac dopiero w roku 1956 przeszedł na własność Skarbu Państwa. Po roku. 1956 w pałacu mieściły się mieszkania robotników Państwowego Ośrodka Maszynowego zorganizowanego na terenie dawnego zespołu dworsko-folwarcznego. Po roku 1978 budynek miał pełnić funkcję siedziby biurowo-administracyjnej POM-u i w tym celu przystąpiono do generalnego remontu. W roku 1993 pałac został sprzedany prywatnemu inwestorowi.
Pałac zlokalizowany w północnej części wsi. Budynek skierowany frontem na zachód, jest częścią pozostałości dawnego zespołu pałacowo-ogrodowego z l. pół. w. XIX, powstałego na kanwie wcześniejszego układu dworskiego z sadem i ogrodem włoskim. Budowla wzniesiona na rzucie prostokąta z dwoma ryzalitami od frontu; jednokondygnacyjna, z dwukondygnacyjnymi ryzalitami. W wyniku późniejszej przebudowy poddasze zaadaptowano na cele mieszkalne. Elewacje frontowe ryzalitów rozczłonkowane są pilastrami w porządku jońskim. Fasada i elewacje boczne ryzalitów zwieńczone wydatnym gzymsem z fryzem kostkowym poniżej. Okna w dekoracyjnych obramieniach.(c) http://archive.li/PtLS0#selection-785.0-787.643

Библиография:

1. Государственный архив Житомирской области. Ф.146 Оп. 1 Д.5514, Ф.146. Оп.1 Д.5513. Славинские герба Лелива, Волынская губерния.
2. Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845
3. Tomasza Święckiego Historyczne pamiątki znamienitych rodzin i osób ..., Том 2 Авторы: Tomasz Święcki
4. Rymut K., "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
5.  SPIS SZLACHTY KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DODANIEM KRÓTKIEJ INFORMACYI O DOWODACH SZLACHECTWA WARSZAWA 1851
6. SPIS SZLACHTY KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DODANIEMKRÓTKIÉJ INFORMACYIO DOWODACH SZLACHECTWA.WARSZAWA.W DRUKARNI STANISŁAWA STRĄBSKIEGO.1851.REPRINT WYKONANOZ EGZEMPLARZA ZE ZBIORÓW PRYWATNYCHW DRUKARNI INTERDRUCK GmbH W LIPSKU WARSZAWA 1991