Редактируется!
Sławiński herbu Leliwa (Taf. V) vel Sławieński
С 16 века в Великой Польше и на Руси Червоной (Русское и Бэлзкое воеводство РП, Галиция). По разборах, приняли подданство прусское в 1798г. в повете Sochaczew. -> некоторые взяли herb Prus.
Sławiński h. Leliwa vel Sławieński, писались ze Sławna.
Выводятся, вероятно, из веси парафиальной Sławno, в повете Opoczno, гмине Janków, на которой наследовали так же Славинские герба Джевица / Sławińscy herbu Drzewica и с которыми, возможно, являются одной семьей.
Так же Slawno - 1435 n. pow. pozn. (PG 1, 85v); 1462 n. par. Lubasz (ACC 42, 95). - населенный пункт Славно в повете познаньским!! в 1435 году
Только в 16 веке называют гербы части Sławieńskich – Leliwa (→ p. 3: Jan 1486-1529) i Nałęcz (→ p. 3: Michał 1546 – zm. 1605).
15 век:
Меерышки:
Гершановичи:
Тракайско-каунасская ветвь Славинских, отметившаяся в Ковенской, Вильнюсской, Минской и Витебской губерниях, получила сегодня внезапную связь с Брестом-Литовским и волынской ветвью, а имение Ужутракис возле Тракая, упомянутое как наследное Фаддея Славинского в 18 веке, перешедшее во второй половине 19 века к Осипу Тышкевичу после Одынца, по времени смены владельца совпадает с Снядинским имением Кеневича в Мозырском уезде, где некий Славинский межевал земли, так же отошедшее после конфискации 1863 к Осипу Тышкевичу. Надо ли говорить, что женой основателя Дорошевичско-снядинской ветви Кеневичей в конце 18 века - Нестора Кеневича была некто Одынцова.
1728 Ян Славинский получил грамоту на владение c.Ляховка Мельницкой земли, Дрогичинский уезд.
1751 Jan Sławiński (zm.1762), podstoli zatorski,17 lutego 1751 r. żeni się z Marianną Budzyńską. Jan umiera jednak już w 1762 r. w testamencie nadając żonie Mariannie Kleczę w dożywocie.Syn Stanisława a brat Józefa. Dzieci - Stanisław, Jan i Tekla (w 1776 r. wyszła za mąż za Jana Strzałkowskiego).
1775 Иван Ивана сын и Ивана же Освецимского подстолия внук Славинский взял у брата Андрея деньги за проданное имение Ковалики
1779 - Kleczę Górną przejmuje syn Jana i Marianny, Jan Nepomucen Sławiński (1745-1810), podstoli zatorski i oświęcimski.
1787 Явясь лично в присутствие Дрогичинского Гродского суда Дворянин Андрей Славинский Товарищ Коронных войск Панцирной роты сын умерших Ивана Славинского и Марьяны Скорупковой продал имение Александру Сапеге и суммой удовлетворен.
W r. 1778. Antoni Sławiński regent grodzki Inowrocławski.
Antoni pisarz ziemski Sochaczewski.
W r. 1788. Tomasz pisarz ziemski Sochaczewski.
18в Barbara Sławińska zmiarla
Славинские герба Лелива внесены в списки нобилитата Королевства Галиции и Лондомерии (1772-1918).
19 век:
1810 - jedynym właścicielem Kleczy Górnej zostaje syn Jana, Feliks Sławiński, żonaty z Katarzyną Kamińską h.Korwin. Był on także dziedzicem sąsiedniego Barwałdu Dolnego. Syn Henryk (19.kw.1807-).
1829 Henryk Sławiński (1807 - 1881) Zona z 1829 - Wiktorią ze Skalnopostu Bilińskąh.Sas3.
Siostrą Henryka była Klementyna ze Sławińskich Homolacsowa, w latach 1830-69 właścicielka Kuźnic, Zakopanego i części Tatr. Syn Przecław (ur. 9 maja 1837.
1872 Przecław Sławiński żeni się z baronówną Heleną Augusta Borowską h.Jastrzębiec1. Na przełomie XIX i XX w. Przecław Sławiński w Kleczy Górnej miał dwór, karczmę, cegielnię, 2 folwarki i 254 ha ziemi uprawnej i lasów. W 1902 r. Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną. Po jego śmierci w 1913 r., majątek odziedziczyły córki: Zofia Wysocka i Wiktoria Ogniewska.W 1934 r. siostry Zofia i Wiktoria sprzedały Kleczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic, Stefanowi Czaplickiemu, kończąc w ten sposób 300 lat rządów rodu Sławińskich.
18** Луцкие дворяне: Шимон-Александр Славинский, Иван (сын Шимона-Александра), Доминик и Викентий (дети Ивана), Октавиан Викентьевич
20 век:
1900, ноябрь na licytacji właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną i Średnią własność Franciszka Neumayera.1930 - Anna Sławińska, ur. w Warszawie, poetka
Kleczę Górną
Sławiński herbu Leliwa (Taf. V) vel Sławieński
С 16 века в Великой Польше и на Руси Червоной (Русское и Бэлзкое воеводство РП, Галиция). По разборах, приняли подданство прусское в 1798г. в повете Sochaczew. -> некоторые взяли herb Prus.
Sławiński h. Leliwa vel Sławieński, писались ze Sławna.
Выводятся, вероятно, из веси парафиальной Sławno, в повете Opoczno, гмине Janków, на которой наследовали так же Славинские герба Джевица / Sławińscy herbu Drzewica и с которыми, возможно, являются одной семьей.
Так же Slawno - 1435 n. pow. pozn. (PG 1, 85v); 1462 n. par. Lubasz (ACC 42, 95). - населенный пункт Славно в повете познаньским!! в 1435 году
Только в 16 веке называют гербы части Sławieńskich – Leliwa (→ p. 3: Jan 1486-1529) i Nałęcz (→ p. 3: Michał 1546 – zm. 1605).
15 век:
1480 pleban Jan Slawinski, Popowo, pow. gnieznski. KOŚCIÓŁ P.W. JANA CHRZCICIELA
1486 pleban Jan Sławiński (ACC 64, 14) Popowo Kościelne w pow. i diec. gnieźn. było siedzibą parafii.
1487 Jan ze Sławna Sławiński, plebanem w Kamieniecu (9km na SE od Grodziska Wlkp) potem kan. pozn., archid. pszcz., wikariusz gen. i oficjał pozn. (SzPozn. 135) **Kamieniec (1233 or. Chamenz, 1303 or. Kamones, 1319 Kamencz, 1400 Camenecz, 1419 Kamen, 1420 Camyenecz, 1431 Camyenyecz, 1530 Kamieniewice, 1567 Kamien) 9 km na SE od Grodziska Wlkp.
**Рядом с Познанью - Пщев.
16 век:
1505 (4 V) recepcja do kapituły na archidiakonat pszczewski tegoż Jana Sławieńskiego: po ojcu jest h. Leliwa i [po babce ojczystej] Clipye [Janina], a po matce Bylina i [po babce macierzystej] Nałęcz (CP 33, 127v) 1505 4 V – zm. 22 II 1529 Jan Sławieński wikariusz gen. i oficjał pozn. (MHP nr 234; AC 1 nr 1110; ACC 79, 226; PG 68, 66v). 1505 archid. pszcz. Jan Sławiński, który kupił sołectwo, zachodzi w sądzie sołtysa Jana, pragnąc uwolnić go od nałożonej już ekskomuniki (ACC 79, 226) **SUCHY LAS 1170! [recte: 1187] Zuchilyecz (DA lib. V-VI 94), 1218 interpol. Zuchilez (SŹ 9, 55-59), 1398 or. Suchilas (Lek. 1 nr 392), 1401 Suchilasz (KP nr 666), 1467 kop. XVII w. Suchy Las (CP 439 nr 29), 1475 Szuchilasz (PZ 20, 26v), 1498 Szuchylasz (ACC 75, 9v), 1505 Schuchylasz (ACC 79, 226), 9 km na NNW od Starego Rynku w Poznaniu, dziś w granicach miasta. 1511 Plebanem w Chojnicy (1489-1511) jest Jan Sławiński ze Sławina. Wspominają o nim dokumenty sądowe: 1511- Jan Otuski [z Glinna] zajął pleb[anowi] Janowi Sławińskiemu 4 woły wartości 8 kop gr i pług oraz zranił jego człowieka. **Księgi Ziemskie Poznań 26, 80; Capitulum Posnaniense 224, 24; Acta capitulorum nec non iudiciorum ecclesiasticorum selecta, wyd. B. Ulanowski, t. 1-3, Kraków 1894, 1901, 1908 , 2 nr 1662
1521 tenże Jakub z K. dzierżawca Kotuszowa, Popławów i Woli [pow. opocz.], odstępując od swego pow. opocz., oświadcza, że został skwitowany z pewnej sumy przez Feliksa Sławińskiego z Woli, zapisanej mu w księgach ziemskich pow. opocz. na dobrach Kotuszow, Popławy i Wola (ZK 317 s. 204)
1528 Jan Kołacki daje Andrzejowi Sławińskiemu wieś K. i 400 zł, a otrzymuje w zamian Grab w pow. kal. (PG 16, 242v).
1548 Mikołaj Sławiński. Acta Castr. Leop.
1560-78 Michał Sławiński kanonik Poznański . Acta Synodi Provinc. Petric. fol. 36. [→ przyp. 22]
1580 płatnik poboru Michał Sławiński [jako regens wsi kap. kat. pozn.]: od 6 półł., 2 zagr. (ŹD 13).
1580 (Ibidem), 1613 (Ibidem) - Przecław Sławiński dziedzic na woli Przecławowskiej. Córki jego, Anna była za Stanisławem Stokowskim herbu Drzewica, druga Jadwiga za Stanisławem Wronikowskim
1588 (Acta Castren. Opocznen.) - Adam Sławiński. bodaj nie ten Adam miał za sobą Konstancję Rogozińską burgrabiankę Krakowską.(Несецкий)
1587 Kasper Sławiński podpisał ustawy zjazdu Pokrzywnickiego Const. fol.427
1591 Жалованная грамота кор. Сигизмунда III Яну Славинскому и жене его по пожизненное владение селом Редзеповцы, в пов. Барском, отобранным у детей некоего ductor tartarus. 17 июля 1591 года. ( герб Лелива под вопросом)
1598 Wacław Sławiński tamże
17 век.
1618,1634 Stanisław Sławiński w Welkiej Polshe ucząc się w Ingolstadzie, Bavaria, wydał assertiones de praecipuis Juris Canonici articulis, kędy w prefacji powiada, że z Gębickiemi i Krzyckiemi miał koligacją, był kanonikiem Gnieźnieńskim, Poznańskim i Łowickim (1634).
1624 Maciej Sławiński h. Leliwa wydał do druku: Wieniec małżeński nowym Oblubieńcom Maciejowi Załuskiemu i Zofii Dąbskiej in 4to Posnan, pisał w Poznaniu wiersze przygodne.pisał w Poznaniu wiersze przygodne w pierwszej połowie XVII. wieku.
1629, октября 23 Przecław Sławiński из Славна, подписал разрешение сеймика proszowskiego (с) Ян Цеханович. **Proszowice - место в воеводстве малопольском. (50°11′35,30″N 20°17′19,38″E 23км на северо-восток от Кракова.)
1654 Przecław Sławiński (zm. 3 stycznia 1667 r.), pochodzący ze Sławna w Wielkopolsce komornik graniczny ksiąski i pisarz ziemski zatorski w 1654 r. wykupuje dzierżawioną wcześniej przez siebie Kleczę Górną na własność zapoczątkowując „dynastię” rządzącą opisywaną wsią przez kolejne trzysta lat.
1666 Paweł Sławiński (zm.1689) komornik graniczny Zatorski w Krakowskie, syn Przecława Sławińskiego (zm.1667). Zona - Anna. Syn Przecław (posłem Ziemi Zatorskiej na sejm elekcyjny 1696). Syn Jan.
1674 Jan Sławiński w Poznańskiem
1675 N. Sławiński kanclerz Gnieźnieński, kanonik Krakowski i Poznański
1690 С.Ляховку в 1690 подарил (Мельницкой земли, Дрогичинский уезд). Дворянин Иван Славинский сын межевого коморника Заторской земли Павла Славинского.
1696 Przecław Sławiński (zm.1732, Swinna Poręba) poseł na sejm electionis z Zatorskiego ***8я элекция по смерти короля Яна 3 Собесского 17 июня 1696 года, в мае 1696 года - 27 czerwca 1697 дата выбора нового короля. Brat Stanislaw. Na Jaroszowickiej Górze są słupki Sławińskich z herbem Leliwa.
Marianna Sławińska zakonnica u wszystkich SS. we Lwowie.
Zofia Sławieńska Jana Rokszyckiego cześnika Sieradzkiego małżonka. Andr. Trices. 1.2. epigram.
18 век:
1702 Władysław Felix Sławiński, syn Józefa Joachima 1702.
1726 Антон из СлавИна Славинский (род. ок. 1700) Стародубский Чашник Czesnik Starodubski и Товарищ Гусарской хоругви, получил в награду от короля Августа 2 в Трокском воеводстве в пожизненное владение имение Меерышки, Привилей короля 1726г. Владел в Трокском уезде родовым имением Ужуранице. Впоследствии имением этим владел сын Казимир (1730), внук Фаддей (1766, 18 октября, Доршунишский костел - ?), который его продал в 1787 году. Ж. Фаддея - Анна урожд. Разводовская. Дети - Франц Иосиф (1797), Франц-Казимир (1800), Юрий-Феликс (1810). МК Доршунишского костела. Владеют наследственным имением Гершановичи. Сыновья Фаддея внесены в 1ч ДРК Виленской губ.
Стародуб:
Ужуранице:
Užutrakis 54.6597°N 24.9438°E - 1726 - в Тракайском воеводстве. Усадьба Ужутракис была основана на полуострове между озерами Гальве и Скайсис. Со 2 половины 18 века собственность Одинца. Особняк построен с каменной часовней, остатки которой сохранились до сих пор. Во 2 п. 19 века Ужутракис перешел Осифу Тышкевичу (1830-1891), равно как и Снядынь (Павлиново) (1879-1880) Мозырского уезда.
1486 pleban Jan Sławiński (ACC 64, 14) Popowo Kościelne w pow. i diec. gnieźn. było siedzibą parafii.
1487 Jan ze Sławna Sławiński, plebanem w Kamieniecu (9km na SE od Grodziska Wlkp) potem kan. pozn., archid. pszcz., wikariusz gen. i oficjał pozn. (SzPozn. 135) **Kamieniec (1233 or. Chamenz, 1303 or. Kamones, 1319 Kamencz, 1400 Camenecz, 1419 Kamen, 1420 Camyenecz, 1431 Camyenyecz, 1530 Kamieniewice, 1567 Kamien) 9 km na SE od Grodziska Wlkp.
**Рядом с Познанью - Пщев.
16 век:
1505 (4 V) recepcja do kapituły na archidiakonat pszczewski tegoż Jana Sławieńskiego: po ojcu jest h. Leliwa i [po babce ojczystej] Clipye [Janina], a po matce Bylina i [po babce macierzystej] Nałęcz (CP 33, 127v) 1505 4 V – zm. 22 II 1529 Jan Sławieński wikariusz gen. i oficjał pozn. (MHP nr 234; AC 1 nr 1110; ACC 79, 226; PG 68, 66v). 1505 archid. pszcz. Jan Sławiński, który kupił sołectwo, zachodzi w sądzie sołtysa Jana, pragnąc uwolnić go od nałożonej już ekskomuniki (ACC 79, 226) **SUCHY LAS 1170! [recte: 1187] Zuchilyecz (DA lib. V-VI 94), 1218 interpol. Zuchilez (SŹ 9, 55-59), 1398 or. Suchilas (Lek. 1 nr 392), 1401 Suchilasz (KP nr 666), 1467 kop. XVII w. Suchy Las (CP 439 nr 29), 1475 Szuchilasz (PZ 20, 26v), 1498 Szuchylasz (ACC 75, 9v), 1505 Schuchylasz (ACC 79, 226), 9 km na NNW od Starego Rynku w Poznaniu, dziś w granicach miasta. 1511 Plebanem w Chojnicy (1489-1511) jest Jan Sławiński ze Sławina. Wspominają o nim dokumenty sądowe: 1511- Jan Otuski [z Glinna] zajął pleb[anowi] Janowi Sławińskiemu 4 woły wartości 8 kop gr i pług oraz zranił jego człowieka. **Księgi Ziemskie Poznań 26, 80; Capitulum Posnaniense 224, 24; Acta capitulorum nec non iudiciorum ecclesiasticorum selecta, wyd. B. Ulanowski, t. 1-3, Kraków 1894, 1901, 1908 , 2 nr 1662
1521 tenże Jakub z K. dzierżawca Kotuszowa, Popławów i Woli [pow. opocz.], odstępując od swego pow. opocz., oświadcza, że został skwitowany z pewnej sumy przez Feliksa Sławińskiego z Woli, zapisanej mu w księgach ziemskich pow. opocz. na dobrach Kotuszow, Popławy i Wola (ZK 317 s. 204)
1528 Jan Kołacki daje Andrzejowi Sławińskiemu wieś K. i 400 zł, a otrzymuje w zamian Grab w pow. kal. (PG 16, 242v).
1548 Mikołaj Sławiński. Acta Castr. Leop.
1560-78 Michał Sławiński kanonik Poznański . Acta Synodi Provinc. Petric. fol. 36. [→ przyp. 22]
1580 płatnik poboru Michał Sławiński [jako regens wsi kap. kat. pozn.]: od 6 półł., 2 zagr. (ŹD 13).
1580 (Ibidem), 1613 (Ibidem) - Przecław Sławiński dziedzic na woli Przecławowskiej. Córki jego, Anna była za Stanisławem Stokowskim herbu Drzewica, druga Jadwiga za Stanisławem Wronikowskim
1588 (Acta Castren. Opocznen.) - Adam Sławiński. bodaj nie ten Adam miał za sobą Konstancję Rogozińską burgrabiankę Krakowską.(Несецкий)
1587 Kasper Sławiński podpisał ustawy zjazdu Pokrzywnickiego Const. fol.427
1591 Жалованная грамота кор. Сигизмунда III Яну Славинскому и жене его по пожизненное владение селом Редзеповцы, в пов. Барском, отобранным у детей некоего ductor tartarus. 17 июля 1591 года. ( герб Лелива под вопросом)
1598 Wacław Sławiński tamże
17 век.
1618,1634 Stanisław Sławiński w Welkiej Polshe ucząc się w Ingolstadzie, Bavaria, wydał assertiones de praecipuis Juris Canonici articulis, kędy w prefacji powiada, że z Gębickiemi i Krzyckiemi miał koligacją, był kanonikiem Gnieźnieńskim, Poznańskim i Łowickim (1634).
1624 Maciej Sławiński h. Leliwa wydał do druku: Wieniec małżeński nowym Oblubieńcom Maciejowi Załuskiemu i Zofii Dąbskiej in 4to Posnan, pisał w Poznaniu wiersze przygodne.pisał w Poznaniu wiersze przygodne w pierwszej połowie XVII. wieku.
1629, октября 23 Przecław Sławiński из Славна, подписал разрешение сеймика proszowskiego (с) Ян Цеханович. **Proszowice - место в воеводстве малопольском. (50°11′35,30″N 20°17′19,38″E 23км на северо-восток от Кракова.)
1654 Przecław Sławiński (zm. 3 stycznia 1667 r.), pochodzący ze Sławna w Wielkopolsce komornik graniczny ksiąski i pisarz ziemski zatorski w 1654 r. wykupuje dzierżawioną wcześniej przez siebie Kleczę Górną na własność zapoczątkowując „dynastię” rządzącą opisywaną wsią przez kolejne trzysta lat.
1666 Paweł Sławiński (zm.1689) komornik graniczny Zatorski w Krakowskie, syn Przecława Sławińskiego (zm.1667). Zona - Anna. Syn Przecław (posłem Ziemi Zatorskiej na sejm elekcyjny 1696). Syn Jan.
1674 Jan Sławiński w Poznańskiem
1675 N. Sławiński kanclerz Gnieźnieński, kanonik Krakowski i Poznański
1690 С.Ляховку в 1690 подарил (Мельницкой земли, Дрогичинский уезд). Дворянин Иван Славинский сын межевого коморника Заторской земли Павла Славинского.
1696 Przecław Sławiński (zm.1732, Swinna Poręba) poseł na sejm electionis z Zatorskiego ***8я элекция по смерти короля Яна 3 Собесского 17 июня 1696 года, в мае 1696 года - 27 czerwca 1697 дата выбора нового короля. Brat Stanislaw. Na Jaroszowickiej Górze są słupki Sławińskich z herbem Leliwa.
Marianna Sławińska zakonnica u wszystkich SS. we Lwowie.
Zofia Sławieńska Jana Rokszyckiego cześnika Sieradzkiego małżonka. Andr. Trices. 1.2. epigram.
18 век:
1702 Władysław Felix Sławiński, syn Józefa Joachima 1702.
1726 Антон из СлавИна Славинский (род. ок. 1700) Стародубский Чашник Czesnik Starodubski и Товарищ Гусарской хоругви, получил в награду от короля Августа 2 в Трокском воеводстве в пожизненное владение имение Меерышки, Привилей короля 1726г. Владел в Трокском уезде родовым имением Ужуранице. Впоследствии имением этим владел сын Казимир (1730), внук Фаддей (1766, 18 октября, Доршунишский костел - ?), который его продал в 1787 году. Ж. Фаддея - Анна урожд. Разводовская. Дети - Франц Иосиф (1797), Франц-Казимир (1800), Юрий-Феликс (1810). МК Доршунишского костела. Владеют наследственным имением Гершановичи. Сыновья Фаддея внесены в 1ч ДРК Виленской губ.
Стародуб:
Ужуранице:
Užutrakis 54.6597°N 24.9438°E - 1726 - в Тракайском воеводстве. Усадьба Ужутракис была основана на полуострове между озерами Гальве и Скайсис. Со 2 половины 18 века собственность Одинца. Особняк построен с каменной часовней, остатки которой сохранились до сих пор. Во 2 п. 19 века Ужутракис перешел Осифу Тышкевичу (1830-1891), равно как и Снядынь (Павлиново) (1879-1880) Мозырского уезда.
Меерышки:
Гершановичи:
Тракайско-каунасская ветвь Славинских, отметившаяся в Ковенской, Вильнюсской, Минской и Витебской губерниях, получила сегодня внезапную связь с Брестом-Литовским и волынской ветвью, а имение Ужутракис возле Тракая, упомянутое как наследное Фаддея Славинского в 18 веке, перешедшее во второй половине 19 века к Осипу Тышкевичу после Одынца, по времени смены владельца совпадает с Снядинским имением Кеневича в Мозырском уезде, где некий Славинский межевал земли, так же отошедшее после конфискации 1863 к Осипу Тышкевичу. Надо ли говорить, что женой основателя Дорошевичско-снядинской ветви Кеневичей в конце 18 века - Нестора Кеневича была некто Одынцова.
1728 Ян Славинский получил грамоту на владение c.Ляховка Мельницкой земли, Дрогичинский уезд.
1751 Jan Sławiński (zm.1762), podstoli zatorski,17 lutego 1751 r. żeni się z Marianną Budzyńską. Jan umiera jednak już w 1762 r. w testamencie nadając żonie Mariannie Kleczę w dożywocie.Syn Stanisława a brat Józefa. Dzieci - Stanisław, Jan i Tekla (w 1776 r. wyszła za mąż za Jana Strzałkowskiego).
1775 Иван Ивана сын и Ивана же Освецимского подстолия внук Славинский взял у брата Андрея деньги за проданное имение Ковалики
1779 - Kleczę Górną przejmuje syn Jana i Marianny, Jan Nepomucen Sławiński (1745-1810), podstoli zatorski i oświęcimski.
1787 Явясь лично в присутствие Дрогичинского Гродского суда Дворянин Андрей Славинский Товарищ Коронных войск Панцирной роты сын умерших Ивана Славинского и Марьяны Скорупковой продал имение Александру Сапеге и суммой удовлетворен.
W r. 1778. Antoni Sławiński regent grodzki Inowrocławski.
Antoni pisarz ziemski Sochaczewski.
W r. 1788. Tomasz pisarz ziemski Sochaczewski.
18в Barbara Sławińska zmiarla
Славинские герба Лелива внесены в списки нобилитата Королевства Галиции и Лондомерии (1772-1918).
19 век:
1810 - jedynym właścicielem Kleczy Górnej zostaje syn Jana, Feliks Sławiński, żonaty z Katarzyną Kamińską h.Korwin. Był on także dziedzicem sąsiedniego Barwałdu Dolnego. Syn Henryk (19.kw.1807-).
1829 Henryk Sławiński (1807 - 1881) Zona z 1829 - Wiktorią ze Skalnopostu Bilińskąh.Sas3.
Siostrą Henryka była Klementyna ze Sławińskich Homolacsowa, w latach 1830-69 właścicielka Kuźnic, Zakopanego i części Tatr. Syn Przecław (ur. 9 maja 1837.
1872 Przecław Sławiński żeni się z baronówną Heleną Augusta Borowską h.Jastrzębiec1. Na przełomie XIX i XX w. Przecław Sławiński w Kleczy Górnej miał dwór, karczmę, cegielnię, 2 folwarki i 254 ha ziemi uprawnej i lasów. W 1902 r. Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną. Po jego śmierci w 1913 r., majątek odziedziczyły córki: Zofia Wysocka i Wiktoria Ogniewska.W 1934 r. siostry Zofia i Wiktoria sprzedały Kleczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic, Stefanowi Czaplickiemu, kończąc w ten sposób 300 lat rządów rodu Sławińskich.
18** Луцкие дворяне: Шимон-Александр Славинский, Иван (сын Шимона-Александра), Доминик и Викентий (дети Ивана), Октавиан Викентьевич
20 век:
1900, ноябрь na licytacji właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński zakupił Kleczę Dolną i Średnią własność Franciszka Neumayera.1930 - Anna Sławińska, ur. w Warszawie, poetka
Sławiński h. LELIWA.
Maciéj, syn Teofila 1265
Władysław Antoni, s. tegoż 1266
Kleczę Górną
wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, 320–340 m n.p.m. na skraju Beskidu Małego, na trasie Cieszyn–Kraków, stanowiąca do końca XV wieku w jedność z Kleczą Dolną. (c)
Dwór zbudowano w 2. poi. w. XIX (prace ukończono w r. 1883). Fundatorem był Przeclaw Sławiński, budową kierował majster murarski Stanisław Skolnicki. Równocześnie z dworem wzniesiono pozostałe zabudowania gospodarcze i założono park. Po śmierci P. Sławińskiego, w r. 1912, majątek odziedziczyła jedna z czterech córek Wiktoria, żona Kazimierza Ogniewskiego, prezesa sądu w Wadowicach. Po śmieci pierwszego męża Wiktoria ponownie wyszła za mąż, za Konopkę. Z pierwszego małżeństwa pozostało czworo dzieci: Helena, Jadwiga, Kacper i Kazimierz. Ten ostatni służył w Legionach, zamieszkiwał we dworze nawet po sprzedaniu go przez matkę. Według tradycji odwiedzał go tu Rydz-Śmigły i malował starą lipę rosnącą przed dworem. W r. 1934 Wiktoria Ogniewska-Konopkowa sprzedała Klęczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic - Stefanowi Czaplickiemu. Przed r. 1939 dwór stal się własnością Marii z Czaplickich Kwapniewskiej. W okresie II wojny światowej majątek przejęli Niemcy. Reforma rolna objęła należący do majątku folwark Witkówka, natomiast sam dwór i park przeszedł w ręce Władysława Ulmana, zięcia Stefana Czaplickiego. Rodzina Kwapniewskich zachowała w posiadaniu część południowo-zachodnią parku wraz ze stodołą dworską. Po śmierci Ulmana w r. 1958, dobra do niego należące przejęła Spółdzielnia Rolnicza z Inwałdu, po niej Spółdzielnia Rolnicza z Rokowa. W r. 1963 dwór wraz z parkiem zakupiła WSS „Społem" z Krakowa, wykorzystując go na cele szkoleniowe, kolonie i wczasy. W r. 1991 dwór stał się własnością prywatną. Po remoncie przystosowano go do celów mieszkalnych.
Budynek dworu usytuowany został na północnym stoku Jaroszowickiej Góry, wschodniej części wsi. Dwór jest eklektyczny, murowany z cegły, tynkowany, podpiwniczony, zbudowany na rzucie wydłużonego prostokąta z ryzalitem środkowym, dwoma bocznym ryzalitami od strony parku, wieżą prostokątną przylegającą do elewacji bocznej zachodniej i wieżyczką w narożniku południowo - zachodnim. Budynek jednokondygnacyjny, o elewacjach dłuższych 8 - osiowych. Układ wnętrz dwutraktowy. Dwór nakryty dachem czterospadowym z lukarnami w południowej połaci dachu. Wieże zwieńczone attyką.(c) http://archive.li/PtLS0#selection-753.0-753.21
Klecza Dolna
Dwór zbudowano w 2. poi. w. XIX (prace ukończono w r. 1883). Fundatorem był Przeclaw Sławiński, budową kierował majster murarski Stanisław Skolnicki. Równocześnie z dworem wzniesiono pozostałe zabudowania gospodarcze i założono park. Po śmierci P. Sławińskiego, w r. 1912, majątek odziedziczyła jedna z czterech córek Wiktoria, żona Kazimierza Ogniewskiego, prezesa sądu w Wadowicach. Po śmieci pierwszego męża Wiktoria ponownie wyszła za mąż, za Konopkę. Z pierwszego małżeństwa pozostało czworo dzieci: Helena, Jadwiga, Kacper i Kazimierz. Ten ostatni służył w Legionach, zamieszkiwał we dworze nawet po sprzedaniu go przez matkę. Według tradycji odwiedzał go tu Rydz-Śmigły i malował starą lipę rosnącą przed dworem. W r. 1934 Wiktoria Ogniewska-Konopkowa sprzedała Klęczę Górną bogatemu przemysłowcowi z Katowic - Stefanowi Czaplickiemu. Przed r. 1939 dwór stal się własnością Marii z Czaplickich Kwapniewskiej. W okresie II wojny światowej majątek przejęli Niemcy. Reforma rolna objęła należący do majątku folwark Witkówka, natomiast sam dwór i park przeszedł w ręce Władysława Ulmana, zięcia Stefana Czaplickiego. Rodzina Kwapniewskich zachowała w posiadaniu część południowo-zachodnią parku wraz ze stodołą dworską. Po śmierci Ulmana w r. 1958, dobra do niego należące przejęła Spółdzielnia Rolnicza z Inwałdu, po niej Spółdzielnia Rolnicza z Rokowa. W r. 1963 dwór wraz z parkiem zakupiła WSS „Społem" z Krakowa, wykorzystując go na cele szkoleniowe, kolonie i wczasy. W r. 1991 dwór stał się własnością prywatną. Po remoncie przystosowano go do celów mieszkalnych.
Klecza Dolna
wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, 320–389 m n.p.m. na Pogórzu Wielickim oraz skraju Beskidu Małego, na trasie Cieszyn–Kraków, stanowiąca jedność do końca XV w. (c)
Pałac w Kleczy Dolnej został wzniesiony około 1850 roku na terenie istniejącego wcześniej założenia dworskiego. Wybudowany przez Duninów, pozostawał ich własnością do roku 1874. Od tego czasu do końca w. XIX właścicielem majątku i pałacu był Franciszek Neumajer. W roku 1900 właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński nabył podczas licytacji Klęczę Dolną, która była w jego rękach do roku 1913.Zachowany do dzisiaj dwór (w obszarze poprzednich), powstał dopiero na początku XX wieku z inicjatywy Przecława Sławińskiego dla jego córek, Wiktorii i Zofii. (c) Po śmierci Sławińskiego wieś i pałac przejęła Zofia ze Sławińskich Wysocka. Po II wojnie światowej majątek został rozparcelowany, a sam pałac dopiero w roku 1956 przeszedł na własność Skarbu Państwa. Po roku. 1956 w pałacu mieściły się mieszkania robotników Państwowego Ośrodka Maszynowego zorganizowanego na terenie dawnego zespołu dworsko-folwarcznego. Po roku 1978 budynek miał pełnić funkcję siedziby biurowo-administracyjnej POM-u i w tym celu przystąpiono do generalnego remontu. W roku 1993 pałac został sprzedany prywatnemu inwestorowi.
Pałac zlokalizowany w północnej części wsi. Budynek skierowany frontem na zachód, jest częścią pozostałości dawnego zespołu pałacowo-ogrodowego z l. pół. w. XIX, powstałego na kanwie wcześniejszego układu dworskiego z sadem i ogrodem włoskim. Budowla wzniesiona na rzucie prostokąta z dwoma ryzalitami od frontu; jednokondygnacyjna, z dwukondygnacyjnymi ryzalitami. W wyniku późniejszej przebudowy poddasze zaadaptowano na cele mieszkalne. Elewacje frontowe ryzalitów rozczłonkowane są pilastrami w porządku jońskim. Fasada i elewacje boczne ryzalitów zwieńczone wydatnym gzymsem z fryzem kostkowym poniżej. Okna w dekoracyjnych obramieniach.(c) http://archive.li/PtLS0#selection-785.0-787.643
Библиография:
Pałac w Kleczy Dolnej został wzniesiony około 1850 roku na terenie istniejącego wcześniej założenia dworskiego. Wybudowany przez Duninów, pozostawał ich własnością do roku 1874. Od tego czasu do końca w. XIX właścicielem majątku i pałacu był Franciszek Neumajer. W roku 1900 właściciel Kleczy Górnej Przecław Sławiński nabył podczas licytacji Klęczę Dolną, która była w jego rękach do roku 1913.Zachowany do dzisiaj dwór (w obszarze poprzednich), powstał dopiero na początku XX wieku z inicjatywy Przecława Sławińskiego dla jego córek, Wiktorii i Zofii. (c) Po śmierci Sławińskiego wieś i pałac przejęła Zofia ze Sławińskich Wysocka. Po II wojnie światowej majątek został rozparcelowany, a sam pałac dopiero w roku 1956 przeszedł na własność Skarbu Państwa. Po roku. 1956 w pałacu mieściły się mieszkania robotników Państwowego Ośrodka Maszynowego zorganizowanego na terenie dawnego zespołu dworsko-folwarcznego. Po roku 1978 budynek miał pełnić funkcję siedziby biurowo-administracyjnej POM-u i w tym celu przystąpiono do generalnego remontu. W roku 1993 pałac został sprzedany prywatnemu inwestorowi.
Pałac zlokalizowany w północnej części wsi. Budynek skierowany frontem na zachód, jest częścią pozostałości dawnego zespołu pałacowo-ogrodowego z l. pół. w. XIX, powstałego na kanwie wcześniejszego układu dworskiego z sadem i ogrodem włoskim. Budowla wzniesiona na rzucie prostokąta z dwoma ryzalitami od frontu; jednokondygnacyjna, z dwukondygnacyjnymi ryzalitami. W wyniku późniejszej przebudowy poddasze zaadaptowano na cele mieszkalne. Elewacje frontowe ryzalitów rozczłonkowane są pilastrami w porządku jońskim. Fasada i elewacje boczne ryzalitów zwieńczone wydatnym gzymsem z fryzem kostkowym poniżej. Okna w dekoracyjnych obramieniach.(c) http://archive.li/PtLS0#selection-785.0-787.643
- Государственный архив Житомирской области. Ф.146 Оп. 1 Д.5514, Ф.146. Оп.1 Д.5513. Славинские герба Лелива, Волынская губерния.
- Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845
- Tomasza Święckiego Historyczne pamiątki znamienitych rodzin i osób ..., Том 2 Авторы: Tomasz Święcki
- Rymut K., "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
- SPIS SZLACHTY KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DODANIEM KRÓTKIEJ INFORMACYI O DOWODACH SZLACHECTWA WARSZAWA 1851
- SPIS SZLACHTY KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DODANIEMKRÓTKIÉJ INFORMACYIO DOWODACH SZLACHECTWA.WARSZAWA.W DRUKARNI STANISŁAWA STRĄBSKIEGO.1851.REPRINT WYKONANOZ EGZEMPLARZA ZE ZBIORÓW PRYWATNYCHW DRUKARNI INTERDRUCK GmbH W LIPSKU WARSZAWA 1991
Комментариев нет:
Отправить комментарий